Angelique du Cloudray

Tam Adı:Angelique
Soyadı:du Cloudray
Yaş:20
İstediği Klan:Tremere
Meslek:Psikolog
Nelere Karşı Zayıftır?
*Arkadaşları ya da ailesine zarar verilmesi
*Kan
Sevdikleri;
*Kitap Okumak
*Yağmurlu havalar
*Seyahat Etmek
*Yazmak
*Alışveriş
Sevmedikleri;
*Kaba Davranışlar
*Çikolata Yiyememek
*Aşırı Güneşli Havalar
*Israrcılık
Fiziksel Görünüşü:
Saçları sarı,düz ve uzun.Gözleri her vampir gibi açlık durumuna göre değişiyo.Ama insanlar arasındayken mavi lens takıyo.
Kişiliği:
Gözünün tuttuğu kişilere çabuk ısınır ama eğer gözü tutmazsa o zaman o kişiyle anlaşması biraz zordur.(yani biraz önyargılıdır.)Gergin ortamlarda çok suskundur,ama eğer onu tetikliycek birşey olursa susması biraz zor.Çoğu zaman sabırlıdır.Ama aşırı meraklıdır zaten ne geldiyse başına o büyük merakından gelmiş.İnsanları dinlemeyi ,sorunlarına çözümler aramayı çok sever,zaten bu yüzden de psikolog olmuş.
RP:
Koşuyordu çünkü aklına koşmaktan başka birşey gelmiyodu, hemen yatağının altına girdi sonra bir çığlık duydu.Annesinin çığlığı olmalıydı.İçinden yatağın altından çıkmak geldi.Buna bir süre tereddüt etti çünkü annesi buna çok kızardı.Aman bu kimin umrundaydı ki.(?)Yatağının altından çıktı.Uzun koridoru geçip salona vardı.Salona gittiğinde salonda kimsecikler yoktu.Ne o adamlar ne de annesi...Pencereyi açtı.Sokağa baktı.Karanlık sokakta çöplükleri karıştıran bir adam hariç kimse yoktu.Hemen odasına gitti.Üstünü değiştirdi.Yanına küçük bir çanta aldı.Çantanın içine anahtarları aldıktan sonra kapıyı kapayıp evden çıktı.Bir süre boş sokaklarda dolandıktan sonra yaptığı şeyin ne kadar manıksız olduğunu anladı.Çünkü o adamların nereye gittikleri,kim olduklarını,amaçlarını bilmiyodu.O bunları düşünürken saat kulesinden gelen tiktaklarla düşünceleri bozuldu.Saate baktığında saat üçtü.Peder bu saatin şeytanın saati olduğunu söylüyodu ama aynı adam Cennet'ten parayla arsa alınabiliceğini de söylüyodu.Angelique din adamlarının ne kadar yalancı olduğunu düşündü.Ama daha önce hiç bu kadar geç bir saatte dışarı çıkmamıştı.Yani geç saatte dışarı çıkmıştı ama hiç bu kadar geç olmamıştı."Füğğh"Arkasından gelen rüzgar sesiyle dönüp arkasına baktı.Arkasında hiç bişey yoktu.Ama bu onu korkutmaya yetmişti.Daha sonra arkasında bir gölge olduğunu farketti.Bunun sadece kendi uydurması olduğunu düşündü.Ama gene de elinden geldiğince hızlı gitmeye başladı.Artık onu birinin kesin olarak takip ettiğini anladı.İçinden dualar okumaya başladı.Bu duaları Büyük Halası Margaret ona öğretmişti.Latincelerdi.Halası Tanrı'ya kendi dilinde seslenmenin en iyisi olduğunu söylerdi.Angelique da öyle yapıyodu.Ne kadar din adamlarına inanmasa da Tanrı'ya inanıyordu.En azından şimdilik...Sokaklar saat ilerledikçe boşalıyodu.Arkasındaki kişi her kimse Angelique'yla oyun oynamak hoşuna gittiği hissi uyandı içinde.Bu durum Angelique'nun çok sinirlerini bozuyodu.Arkadaki Angelique koşmadığı sürece koşmuyor.Aralarındaki mesafeyi hep aynı tuttuyodu.Ona göre bu bir oyundu herhalde."Ne oyun ama?"dedi içindeki susmak bilmeyen ses.Angelique birden koşmaya başladı.Evlerine yaklaşınca ara sokaklardan birine girdi.Belki arkasındakinden saklanabileceği düşüncesiyle, ama arkasındaki de sokağa onunla birlikte girince.Ne yapıcağını şaşırdı.Nefes nefese kalmıştı,koşucak hali yoktu.Ve tahlihsiz bir biçimde girdiği sokağın çıkmaz sokak olduğunu anladı.Bu pekte hoş olmamıştı.Eğer bir yerden birileri onu izliyosa cidden kahkahayla gülüyo olmalıydılar.Sonra arkasını duvara yasladı ve arkasında kim olduğunu görmeye çalıştı.Bu onun öz mü öz kuzeniydi.Ne olmuştu ona öyle gözleri bir garipti.Teniyse bu karanlıkta bile fark edilebilicek kadar beyaz.Neden onu böyle saygısız bir biçimde takip etmiş ve bu kadar korkmasına yol açmıştı.Bu hiç hoş bir davranış değildi."Bu hiç hoş bir davranış değil Valeri."dedi nefes nefese."Zaten hoşluk olsun diye yapmadım kuzen."Son hatırladığı kuzeninin parlayan dişleriydi....