Adelphie Kamilla Elanie Marquesa

Mesaj Sayısı : 31

Vampir için Karakter Kartı

Tam Adı: Adelphie Kamilla Elanie
Soyadı: Marquesa
Yaşı: 17
İstediği klan: Tremere
Meslek: Öğrenci

Nelere Karşı Zayıftır

*Kan kokusuna

Sevdikleri

*Güzelliği (takıntılıdır...)

*Tüm sevdikleri

*Müzik ( Elektro gitar ve piyanoya ayrı, özel bir sevgi beslemektedir. Ruhunun en büyük gıdasıdır müzik)

* Hediyeler

Sevmedikleri

*Yalancı, ikiyüzlü , içtenpazarlıkçı, ben merkezci ve şımarık kişiler

*Kendinden güzel biri

*Kötü kokular (Hoşuna gitmeyen bir koku tüm dikkatini dağıtır adeta beynini bir süreliğine uyuşturur)

Fiziksel Görünüş
*Harika bir vücuda sahiptir. Uzun ve ince bir yapıdadır. Ve vücudunu sergilemekten asla utanmaz. Zaten güzelliğine takıntılı derecede önem verir. Koyu renk saçları, dolgun dudakları ve (insanken) masmavi gözleriyle dikkatleri üzerine çeker. Genelde gözleri kehribar rengindedir ama yine de bazen maviye çaldığına da yemin edebilecek kişiler de vardır. Çok susadığında ise kapkara olur.

Kişiliği
* Kamilla ilk bakışta kimseyi önemsemeyen sadece kendini düşünen biri gibi gözükmektedir. Bu kısmen doğru da sayılabilir. Çünkü sadece değer verdiği insanlara önem verir, ilgilenir. Diğerleriyse 'bir işine yaramıyorsa' umrunda bile değildir. soğukkanlıdır. Özellikle vampir olduktan sonra daha da sert gözükmektedir. Ama vampir olduktan sonra sanki daha da sevgiyle dolmuştur. Ayrıca çok titizdir. Kaldırımda bile gördüğü çikolata çöpünü alır çöpe atar ama asla aşırı titiz olduğunu kabul etmez. Ona göre olması gereken budur. Eğlenmeyi, arkadaş ortamını, müziği çok sever.

RP:
*Krystal Eshée Sophia Leander*
Herşey bir anda olmuştu aslında...
Farketmesi bile dönüşümünden sonra karşı konulamaz o ilk kan arzusuyla gerçekleşmişti...

Krystal, annesi ve kızkardeşi için diğer günlerden pek de farkı olmayan bir gündü... Yine televizyonda vahşet haberleri vardı. İnsanın kanını donduran vahşet haberleri. Çoğu da bir tür hayvan tarafından parçalanmış insanlar hakkındaydı ve Krystal korkuyordu. Ama annesi yine her zamanki gibi iki kızınada güven veriyor, sanki onlar kötü bir rüyaymışçasına kızlarını avutuyordu. Bu belki küçük bir çocuğu avutabilirdi ama Leander kardeşleri avutmuyordu, sadece kendilerini biraz daha iyi hissettiriyordu.

Günler geçiyordu...
Geçtikçe de bu korku iyice artıyordu...
Sadece Leander'lar değil herkes korkuyordu...
Çünkü kimse ne olacağını bilmiyordu ve tüm bu olanların tam merkezinde oturuyorlardı...

Krystal odasındaydı. Yatağına sırtüstü uzanmış kulaklarındaki kulaklıkla müzik dinliyordu. Kendi geleceğini düşünüyordu. Çok yakında elinde olmadan değişecek olan geleceğini.
Müzik neredeyse son ses açıktı ama Krystal bir çığlık duyduğunu sandı. Umursamadı. Sonra bir çığlık daha duydu. İçinde bir ürpertiyle kulaklıklarını çıkardı. Odasının kapısından kafasını uzattı, televizyon hala açıktı, renkli ışığının duvara yansımasını görebiliyordu, demek ki annesi hala televizyon izliyordu, kardeşi de odasında yine çok ödev verilmesinden yakınarak çalışıyordu.
Belki de ona öyle gelmişti. Çığlık falan yoktu, son günlerin yorgunluydu belki.
Kardeşine sordu duyup duymadığını, kız duymamıştı. Annesine sormak için içeri gitmişti ama kadın çoktan uyuyakalmıştı bile.

Karşı evden geldiğini nereden tahmin edebilirdi...

Annesi koltuktan kalkıp yatak odasına doğru giderken birden evlerinin kapısı kırıldı. Kadın panik içindeydi ve karşısında ne olduğunu da biliyordu fakat hala soğukkanlıydı. Krystal ve kardeşi çoktan evin girişine inmişlerdi ama anneleri hemen kaçmaları için yalvarmış, dinlemedikleri için de bağırmıştı. Krystal neler olduğunu anlayamıyordu ama çok kötü şeyler olacağını hissedebiliyordu.
Krystal sayılarını net olarak hatırlamasada en fazla 6-7 kişi olduklarını biliyordu. Kardeşini tavan arasına saklamıştı, başka yerde yoktu zaten saklanabilecek. Hemen annesinin yanına indi. O merdivenleri telaşla, korkuyla inerken o iğrenç, vahşi yaratıklar kızın gözünün önünde annesini parçalamışlardı. Krystal şoktaydı, korkuyordu, ne yapacağını bilmiyordu. Hata kendisindeydi annesini yalnız bırakmamalıydı. Ama en büyük hatası oradan kardeşinide alıp hemen kaçmamasıydı. Çünkü Krystal annesinin ölümünü izlemek zorunda kalmıştı ve hala şoktaydı yerinden kıpırdayamıyordu gözlerinden yaşlar akıyordu. Birden o vampir topluluğu Krystal'i farketti ve parçalanmış kadını bir paçavra gibi yere atıp kızın peşinden gittiler. Krystal'in ancak o an kaçabilmek gelmişti aklına ama nafile. Bu olağanüstü güçlü yaratıklarla baş edemezdi. Zaten merdivenlerin başına varamadan yakalamışlardı onu. Resmen oynuyorlardı onu, gözlerindeki korkuyu görmek için oynuyorlardı. Krystal kendinden çok kızkardeşini düşünüyordu. Yerinden ayrılmamasını tembihlemişti.
Birden yakan bir acı hissetti, dayanılmaz bir şeydi...
Isırılmıştı...
Venom damarlarını yakarcasına ilerliyor acısına acı katıyor ama durmuyordu...
Krystal öleceğini biliyordu. Çünkü acıya dayanamayacaktı. Herşey bitmişti...
Bu acı dayanılmaz boyutlara ulaşmıştı ve kız kendinden geçmişti. Hatırlayabildiği son şey etrafındaki gülüşmeler ve ne zaman indiğini hatırlayamasada kızkardeşinin de ısırıldığıydı...

Not: Başka bir sitede yaptığım rp, umarım yeterli olur...

Misafir

Tremere'sin.

» [ Adelphie Kamilla Elanie Marquesa ]