Lupica Emptié Catlién

Mesaj Sayısı : 4

Vampir için Karakter Kartı

Tam Adı:Lupica Emptié
Soyadı:Catlién
Yaşı:23
İstediği klan(ayrıntlı bilgiler yukarıda):Tremere
Meslek(öğrenci/doktor..):-

Nelere Karşı Zayıftır
*Sevdikleri
*İnsani yönlerini kaybetmesi

*
Sevdikleri
*Sert Müzikler
*Siyah
*Gri
*Kırmızı
*Gece
*Yagmur
*Toprak kokusu
*Karanlık
*Piyano
*Kediler
*Yarasalar
*Yılanlar
*Kitap okumak
*Resim yapmak
*Şarkı mırıldanmak
*Tek başına oturmak
*Soguk
*Kar
*Animeler
*Ay ışıgı
*Örümcek koleksiyonu
*Örümcegi - Silas
*Brokella.
*Takıları
*Saçları
*Jaguarlar
*Dans
*Doga Yürüyüşleri
*Yagmur
*Toprak kokusu
*Günlügü
*Gün Batımı
*Gözleri
*Siyah Göz kalemi
*Zambak
*Yanlızlık
*Büyü
*Rujları
*Barlar
*Partiler
*Erkekler
*Dolunay
*İntikam
*Nefret
*Kan

Sevmedikleri
*Küçük çocuklar
*Güneşli günler
*Küçük,kapalı ve basık ortamlar
*Salaklar
*Sürekli gülenler
*Açık renkler
*Köpekler
*Hafif müzikler
*Peluş oyuncaklar
*Sıcak
*Babası
*Kahkaha
*Kuşlar
*Güneş
*Din
*Zorunda kalmak
*Umutsuzluk

Fiziksel Görünüş
*Siyaha yakın koyu kahve dalgalı uzun saçları portakal ve ahududu kokar.Bu koku onun kimliğinin bir parçası haline gelmiştir adeta.Bal derin gözleri anlamlı ve iğneleyici bakar.Siyah makyajıyla gözlerini ön plana çıkarır.Kalın pembe dudaklarınıysa bordo veya kırmızı ruj süsler.Uzun ve ince bir vücut yapısına sahip olması onu hep çekici ve hoş bir kadın yapmıştı.Kıyafet tarzı olaraksa elbiseler ve deri çizmeler dolabının çogunlugunu kaplar.Nadir zamanlarda pantolon giyer.Pantolonun kendisine erkeksi bir hava kattığını düşündüğü için bundan her zaman kaçmıştır.Kıyafetlerinde renk olarak siyahı ve kırmızıyı kullanır.Siyah'ı teninin kusursuz beyazlığını daha dikkat çekici hale getiriyor diye , kırmızıyı ise gözlerinde ki kana susamışlığı vurguladığı için.

Kişiliği
* Her zaman çatık kaşları ile tanınır.Ama her zaman bu ruh halinde olmaz.Neşeli ve mutlu olduğunu gizlemeye alıştığı için çok değer verdiği insanlar haricinde herkese soğuk davranır.Kendine göre ne kadar itici bir davranış olsa da çoğu erkek tarafından bu davranışları çekici bulunuyor.Güzelliği onun en büyük silahı gibidir isteği her erkeği elde etmeye alışmıştır.Bu yüzden her zaman zor insanlar ilgisini çeker.Hayatını monoton bir şekilde geçirmek Lupica’nın en büyük korkularındandır.Bu yüzden arada yaptığı delilikler çevresi tarafından alışagelmiş bir şekilde karşılanır.Lıpica'yı tanımlayan 3 kelimeyi sorsaydınız bunlar acımasız çekici ve güzel olurdu.Aslında ona kalsa güzel olmak bela gibi bir şeydi.Dikkat çekmeyi çoğu zaman istemediği için böyle düşünüyor.Oysa her girdiği ortamda mutlaka takipcileri oluyor.İnsani özellikler onun ilgisini çektiği için (çünkü bu duyguyu uzun zaman önce kaybetmiştir.) vampir erkeklerden daha çok insanlarla ilgilenmek ister.

RP: Rp'niz herhangi bir konuda olabilir ama vampirlere katılabilmek için güzel bir Rp yapmanız şart(:
*
Umut…

Çok uzak ve puslu bi hatıraydı gözlerinde ki umudu canlandıran.Onu tekrar görmek…Tekrar ona dokunmak ve aynı aşkı hissetmek…
Ama artık eskisi gibi değildi…Görünüşü,sesi,bakışları ve buz gibi teniyle oldukça farklıydı…

Ville Lous Catula.

Dedi içinden haykırırcasına.Ona nasıl açıklıycaktı bu değişimi.Görüşmeyeli sadece 1 yıl olmuştu.Hafifce gülümsedi.Ondan ayrılmak zorundayken Lous’un hatıraları bu işkence dolu 1 yılın tek ışıgıydı.

*

“Emptié..Gitmek zorunda değilsin.” Dedi adam sesinin titremesini engelleyememişti.

“Gitmek zorundayım…Beni hiçbi zaman anlayamıycaksın.Sorumluluklarım,hatırlarım var.O rüya…Hiçe sayamam hiçbirşeyi.Geri dönücem.Söz veriyorum.Söz..”diyebilmişti.

Kendini adamın kollarına bıraktı.Kokusu sakinleştirici gibiydi.Bütün düşüncelerini alıp yerine saf arzuyu bırakıyordu.Elini adamın saçlarında dolaştırıp yanagına ordanda dudaklarına indirdi.Hıçkırıkları yerini sessizlige bıraktıgında gün batımında yere düşen gölgeleri birbirlerine kenetlenmiş aşıkları resmediyordu.

*

Eskileri özlüyordu…Ama o kasabada her şeyden aciz bir şekilde yaşamak Lupica'ya göre değildi.O hep bir amaç uğruna savaşmalı ve gücünü göstermeliydi.Her zaman mücadeleci bi kız olmuştu bundan sonrada böle olucaktı.Şimdi Lous’un yoklugu dışında hiçbir şey canını acıtamıyordu…Acımasız olmayı ögrenmişti.Daha doğrusu bu zamana kadar insanlara karşı hissettigi nefreti artık içinde tutmuyordu. Hayat şimdi ondan yanaydı.

Omzuna dokunan elle hafifce kafasını çevirdi.Güneş her şeye ragmen parlarken Aquila’nın kusursuz güzelligini vurgular gibiydi.Bedeninden çıkan elmas ışıltısı bir vampir olarak onu bile etkiliyordu.Yaratıcısını tanrı gibi görmesi Lupica'nın saçma baglılıklarından biriydi.

Kadın kadifemsi sesiyle konuştu:

“Çok dalgın gözüküyorsun.Korkularını anlayabiliyorum.Tabi ki farkı anlıycaktır.Karşına çıkmanı tavsiye etmem biliosun o bir insan…”daha sözünü tamamlayamamıştı ki Lupica yerinden fırladı.

“Fark etmesi benim için engel değil.Onu sana getiririm.Beni nasıl dönüştürdüysen aynı şeyi ona da yapabilirsin.Ayrıca…İtiraz ediceğini sanmıyorum!” dedi.

Şuan onun düşüncelerini düşünmüyordu.Zaten yanlış ve doğru kavramlarını kaybedeli uzun zaman olmuştu.Hayvansı vahşeti ve büyüleyici güzelliğiyle ölüm meleğine dönüşmüştü gücünü fark edince.Kadın böyle bir çıkış beklemiyordu Lupica'dan.Elini kızın omzuna tekrar koyup :

“Onu hiçbir şey için zorlayamazsın.Herkes bu dünyayı öle kolay kabullenemez Emptié…”
Dedi gözleri derin ve yaşadığı acı bir anıyı hatırlar gibiydi.

Lupica onu duymazdan gelip düşüncelere daldı.Karşısına çıkan onca insana hiç acımamıştı.Kokusu çekici olan herkes onun için yemekti.Ama biliyordu ki Lous’un kokusu ona çok çekici gelecekti.Ve tercih onun için 2 saniyelik bir şeydi.Ve kararını da iyi biliyordu.
Sesi ağlamaklı çıkmıştı:

“Onun…Karşısına çıkmıycam.” Dedikten sonra kendini rüzgarın kucağına bırakıp çok uzaklara gitmek istercesine koşmaya başladı.

Kan akıtmalıydı.Zaten gözleri zifir siyahına dönmüştü.Ama kan akıtmalıydı.Unutmak zorunda olduğu sevgilisi için…Yada her şeyden bi anda nefret ettiği için…Hayat bianda anlamsızlaşmıştı gözünde.Peki onu bu kadar özel yapan neydi? Bunları düşünürken burnuna çok güzel ve çekici bir koku takılmıştı.Aniden olduğu yerde durdu.Burnunu kırıştırıp geldiği yönü aramaya başlamıştı ki uzaktan neşe dolu sesleri duydu.

“Endriw.”

“Efendim liz?”

“Beni bekle.”

“Hadi ama çok yavaşsın.”

Gözlerini hafifce kısıp gülümsedi.Üstündeki derin dekolteli elbise ve çıplak ayaklarıyla doğanın bir parçası gibiydi.Ağaca yaslanıp kurbanlarının ayaklarına kadar gelmesini bekledi.Çocuk agaçların arasından çıktığında suratındaki gülümseme dondu.Dudaklarından sadece bir kelime döküldü:

“Lous.”

Masmavi derin gözleri aynı aşık olduğu adamın gözleriydi.Ve küçük suratını çevreleyen saman sarısı dağınık saçları…Onu Lous’dan ayıran tek şey ses tonu ve suratında ki o şaşkın ifadeydi.Kızda çalılıkların arasından çıktıktan sonra çocuğun ifadesine benzer bir ifade takındı.
Lupica hızlıca kendini toparlayıp gözlerini çocuğun gözlerine dikti.Ona bir kurban gibi değil de tapılacak bir şeymiş gibi bakıyordu.Çocuksa suratına yayılan gülümsemeyi engellemeden dişlerini göstererek sırıtıyordu.

Bir adım öne atıp bütün cazibesiyle gülümsedi ve :

“Yolunuzu kaybettiniz sanırım?” dedi.

Çocuk Lupica’nın sesini duyunca biraz afallamıştı.Sesinin titremesini engelleyememişti bu Lupica'nın eski hatıralarını 1 saniyeliğine canlandırmıştı.Gözlerini kırpıştırıp çocuğun sesine odaklandı.
“Biz…Burada kamp yapıyoruz…Dolaşmaya çıkmıştık..Kaybolduk…Sanırım sende yani sizde kayboldunuz?”

“Sizde “ yi duymadan önce burnuna gelen kokuyla onun gelişini anlamıştı zaten bu yüzden kafasını çevirip bakma gereği duymadı.

Kadifemsi sesiyle çocuğu etkilemek istercesine konuşuyordu.Avlanmak onun için oyuna dönüşmüştü.

“Hayır.Bu orman benim…evim.” Dedi ve gülümsedi.

Çocuk karşısındaki yaratığın gerçekliğine inanamayan gözlerle bakıyordu.
Gülümsemesi suratında dondu.Sanki bir şeylerden haberdar gibiydi.Lupica’nın aklındaysa onu Lous’un yerine koymak vardı.Bir vampir olarak.Bu yüzden kıza av çocuğa degerli bi eşya gibi bakıyordu.Kız Lup'un bakışlarından ürkmüş olucaktı ki Çocuğun yanına sokulup koluna girdi.Çocuksa onu umursamıyordu.

Lupica tiksinircesine kızı süzüp:

“Bu küçük kızda neyin nesi? “ dedi ve göz kırptı.Çocuk hala şaşkınlığından kurtulamamıştı.Arkada Aquila’nın kıpırdandığını hissedebiliyordu.Lupica’nın ne yapmaya çalıştığını anlamıştı ve bu onu geriyordu.Oyunlara hiçbir zaman katlanamazdı zaten.

Çocuk dönüp koluna sarılmış kıza baktı.

“Kardeşim.” Dedi.

Lupica’nın gülümsemesi suratında genişlemişti.Onu karşında öldürmek ona çok zarar vericekti.Ve savaşmaya çalışıcak, başaramayıncada ölmek istiycekti.Gülümsemesi dahada yayıldı.Onun wampir olmasını istiyordu.Çünkü O derin mavi gözleri Lous gibi bakıyordu.Ama vazgeçti.Çocuğu baştan aşağı süzüp arkasını döndü Aquila ‘nın siyah gözlerinde ki sabırsızlığı görebiliyordu.Gülümsemesini bozmadan:

“Çocuğa dokunma o benim.” Dedi.

Ve dönüp çocuğun bu laf karşısında ki tepkisini ölçtü.Sanki azraille bir anlaşması varmış gibi bakıyordu Lup’a.Biran önce onun damarlarında gezen kanı bogazında hissetmek istiyordu.Upuzun kan kırmızısı saçlarını sallayıp yere çömeldi ve okun yaydan fırlamasını andıracak bir şekilde çocuğa doğru zıpladı.Kızın çığlıkları ve çocuğun feryatları Lup'un o çekici kokuya ve lezzetli kana olan isteğini körüklüyordu.Çocuğun mavi gözlerinin izi gökyüzünde kaybolurken,Lup hayvani dürtülerinin ortaya çıkardığı manzarayı izliyordu.Acının bedenimde ve ruhumda barınmasına izin vermezsem işte ozaman çok güçlü olucam.Ve ben gücümün zirvesindeyim.Diye düşündü.

Lakap : Ade Mesaj Sayısı : 180

Vayy maşallah rp ye bak Very Happy

Mesaj Sayısı : 4

Güzel mi demek oluyo bu kötü mü ? :S

Lakap : Ade Mesaj Sayısı : 180

Harika

Mesaj Sayısı : 4

Teşekkürler Smile

Misafir

Rp çok iyi. Tremere'sin. Wink