Rp Sınıfı

Bir de Rp gibi bir Rp yazarsan - yani o gözüyle - ona baksak iyi olacak.

tamam canım yazarım üstünde çalışıyrm

Tamam

Bu arada profilinde Rp yaşına 18 yazmışsın ama doktor yazmışsın meslek. Onlardan birini değiştirmelisin. Hani 18yaşında doktor olmaz vampir bile olsa. (:

Konuşma cümlelerinin başına ve sonuna "..."koyarsan daha iyi olur. Bunundışında gayet iyi bir Rp.

Rica ederim. (:

"Alo, alo Chris?" Trace telefonu büyük bir hışımla yatağın üzerine fırlattı. Yine aynı şey olmuştu. Onun gibi birinden ne bekleyebilirdi ki zaten? Serserinin teki değil miydi o? Ama içinde bir şey bırakamıyordu onu. Kendini yatağa bıraktı. Ağlamak istiyordu ama şansa bak gözünden tek damla yaş dahi gelmiyordu. Tavana baktığında biraz morali düzeldi. Geçen ay astığı fosforlu yıldızlara ne zaman baksa kendini her şeyden uzaklaşmış hissederdi. Bir süre öylece durdu. Kalkmaya karar verdiği zaman çiçekli yatak örtüsünün üzerinde şöyle bir yuvarlanıp doğruldu. Etrafına baktı, gözüne ilk çarpan şey aynasının önünde dağınık bir halde duran makyaj malzemeleriydi. Kafasını kaldırıp aynaya baktığında gördüğü manzara karşısında şok oldu. Aynanın köşesine iliştirdiği o vesikalık fotoğraftaki sanki o değil de bir başkasıydı. Gözlerinin altı uykusuzluktan mosmor olmuş, gözleri kan çanağına dönmüştü. p Çok sevdiği güzelim saçları bakımsızlıktan aslan yelesine dönmüştü. Son bir ayını düşündü. Evden sadece hemen alt yoldaki markete biraz süt almak için çıkmıştı o kadar. Kabullenmeliydi artık, yeni bir hayata başlamalıydı. Kolay olmayacaktı elbet hayatının aşkından vazgeçmek. Ama başaracaktı. Hem biraz kilo da vermişti sanki, bu iyi haberdi. Canı sıkkın olduğu zaman yaptığı ilk işi yaptı yine. Annesini aramak. Ne zamandır görüşmemişlerdi. Bu bahaneyle kendini biraz toparlardı belki de. Yatağının üzerinden hızlıca telefonun aldı (o hınçla yatağa isabet ettirebildiğine dua etti) kırılmış tırnaklarını umursamadan annesinin numarasını çevirdi. 1, 2, 3, 4 ... Açmıyordu telefonu. Bıkmadı, evine gitmeye karar verdi. Komodininin ilk çekmecesini hızlıca açtı ve içindeki onca renkte tişörtün arasından en sevdiği aynı zamanda annesinin de hediyesi olan eflatun olanı seçti. Üzerinde hoş bir kelebek deseni vardı ve tek omzunu açıkta bırakıyordu. Altına dar kot pantolonunu da giydi. Gerçi dar değildi eskisi kadar. Arkası biraz bollaşmaya başlamıştı bile. Koltuğunun üzerindeki krem rengi küçük çantasından kapatıcısını çıkardı ve mor olan göz altlarını kapattı. Biraz da allıkla artık çok daha insana benziyordu. Anahtarını kapının önündeki sehpanın üzerinde duran sepetten aldı ve kapıyı arkasından sertçe kapatıp çıktı.

Çok iyi bir Rp. Biraz daha renklendirme yaparsan göze hoş görünür. ^^

Teşekkürler

Courtney günün sonunda odasındaydı bu gün kendini durgun hissediyordu. Televizyonunu açtı ve geceyarısı haberlerini izlemeye başladı.Sunucu haberleri sunarklen birden son dakika haberi verdi:

....Bir dakika, bir son dakika haberi elimize ulaşmış bulunuyor. Washington, Forks yakınlarında bir ceset bulunmuş, bir insan cesedi olduğu ve erkek olduğu tespit edilmiş ancak yüzü ve vücudu tanınmaz haldeymiş. Kimliği belirlenemeyen bu ceset morga kaldırıldı. evet şimdi diğer haberlere geçebiliriz...

Courtney hemen bilgisayarını açıp resimlere baktıktan sonra adam kesinlikle bir vampirin saldırısına uğramış diye geçirdi içinden çünkü adamın kolunda bir yara izi vardı ve adam kansız yerde yatıyordu. ne yazık, ne yazık dedi Courtney ve dasındaki mini buzdolabına gidip stok olarak beklettiği kaplan kanını aldı. Bu işin peşini bırakacağımı sanmıyorum, diyerek göstermelik yatağa uzandı. Kendi kendine konuşmayı çoğu zaman sevmezdi bu yüzden telefona uzandı ve en iyi arkadaşı Judy'i aradı, durumu anlatınca Judy de kendi gibi vampire kızdı ve kaba küfürler savurdu. Sonra:

Courtney o çevredekilerin hepsini vejetaryan sanıyordum niçin böyle bir şey olsun ki? anlamıyorum kendilerini belli etmemeleri lazımdı...

Biliyorum tatlım ama olmuş işte benim ofisimde buluşmaya ne dersin?Daha etraflıca konuşuruz.

biraz kısa ama,
kendi forumumdan yine kendi yazdığım bir rp yi yazdım bu yüzden ofis falan (:

Sadece konuşmaları tırnak içine almaya dikkat etmen yeterli. Başka bir eksik yok. (:

tamam.

-Blair artık uyanmalısın.
-Amaa istemiyorummm
-Tatlım GEÇ KALICAKSIN ! Hilary çoktan uyandı seni bekliyor.
-Of tamamm.

Bir hışımla yataktan kalkıp dolabıma gittim. Tanrıya şükür formam hazırdı. Hazırlandıktan sonra aşağıya kahvaltıya indim. Edward Gelecek postasını okurken bir yandanda kaymak birasını yudumluyordu.Beni gördüğünde

Edward:
-Senin yüzünden yine geç kalıcaz
Hilary:
-Merak etme geç kalmayız
Blair:
-Merak etme geç kalmayız.
Edward:
-Biraz daha erken kalkmayı deneseniz.
Hilary:
-Seni ilgilendirmez
Blair:
-Seni ilgilendirmez.
Edward:
-Ama sizin yüzünden bende geç kalıyorum.Ayrıcı aynı anda konuşmayı kesin.

Anne:
-Çocuklar didişmeyi bırakında kahvaltınızı bitirin. Unutmayın kızlar bugün sizin Hogwarsdaki ilk gününüz. Edward kardeşlerine sahip çıkmayı unutma sakın.

Blair:
-Bebek bakıcısı istemiyoruz ! !
Hilary:
-Kesinlikle !
Edward:
-Ben sanki size bayılıyorum.

Baba:
-Hadi bakalım Tren kalkmadan önce sizi yetiştirelim ufaklıklar.

Blair:
Aman Tanrım sonunda Hogwarsa başladığımıza inanamıyorum.
Hilary:
-Evet bende.

Edward:
-Daha gün yeni başlıyor veletler..




Tren garına geldiğimizde her şey mükemmeldi Edward arkadaşlarını bulup onların yanına gittiğinde kendimi çok yalnız hissettim. Ama olsun Hilary hep yanımda ayrıca bu yıl bizim için yeniliklerle dolu olucak buna alışabiliriz elbet.



Annem ve babamla vedalaştıktan sonra trende Caroline aramaya başladım. O benim en iyi arkadaşım olmuştur hep(Elbette Hilary den sonra).Bazı zamanlar onun uzun sarı saçlarını kıskansam da biz dosttuk. Çok aramama gerek kalmadı onu gördüm annesiyle vedalaşıyordu. Ama o yanındaki uzun boylu çocuk da kimdi? Gerçekten çok yakışıklıydı uzun boylu ve esmerdi ve mükemmel bir gülüşü vardı beni kendine hayran bıraktı.



Bu garip duygulardan sıyrılıp Caroline seslendim. Caroline beni gördüğün an yanıma koştu. Ona sıkıca sarıldım ve onu ne kadar özlemiş olduğumu fark ettim. Biraz özlem giderdikten sonra birlikte trende kendimize yer aradık. Caroline beni o muhteşem çocukla tanıştırdı. Chuck Caroline’nin kuzeniymiş ve oda bizim gibi bu yıl Hogwarsa başlıyordu.
Tanrım bu yıl düşündüğümden de muhteşem olucaktı.


Hilary derin bir uykuya dalmıştı Caroline ise atıştırmak için bişeyler arıyordu. Chuck ve ben başbaşa kalmıştık sonunda. Ama benimle konuşmuyordu. Düşün Amy Düşünn konuşmak için bir yol bulmalısın çalıştır saksıyıı hadii. Tanrıya şükürki Chuck benden önce davrandı.

Chuck:
-Bu yıl için heycanlımısın ?
Blair:
-Evet Hogwars harika bir yer buraya alışabilirim en kısa zamanda.
Chuck:
-Eminim hepimiz orda güzel bir yıl geçiricez.
Blair
-Kesinlikle.

Sonunda tren durmuştu. Sanırım Hogwarsa varmıştık. Aman tanrım şimdiden heycanlandım.

Bekle bizi Hogwars Biz geLiyoruzz





Buda benim ilk rp nasıl olmş
Bu forumla alakası yoktr Harry Potter için yazılmıştı

Diğer rpnin devamı

Çok güzel görünüyordum.Ben kendimi süzerken o her hareketmi izliyordu.Sanki yanlış yapmamı bekliyordu.Hafif bir fısıltıyla:
Hadi senle bir şeyler atıştıralım .
Şaşırmıştım.Yüz ifademe güldü ve güvenli bir sesle:
Kötü olmayacak.
Ne kadar kötü olmayacak acaba diye düşündüm.Yüzüme hafif bir tebessüm kondurdum ve o elini uzattı.Tuttum sanırım ona güveniyorum.

Ellerim dönen merdivenlerin demirlerinden kayarken içimi dolduran tuhaf bir his vardı..Korku olmadığına emindim daha çok acıma hissiyle karışık bir boşluktu..Tutunma isteği..Fakat giderek açılan parmaklarım ve giderek gerileyen gövdem bunu engelliyordu..Nihayet son parmağımda merdivenin demirinden ayrılınca kendimi istem dışı olduğundan da geriye saldım..Herşey birkaç saniye içinde oldu..Az önce elimde duran çantadan çeşitli kitap ve not kağıtları havaya saçılırken tek görebildiğim şey giderek uzaklaşan merdivenlerdi..Ancak asıl soru şuydu? Tutunmak istiyor muydum..Bedenim evet dese de içimde bir yerlerde biri bunu reddediyordu..Beni yaralayacağını bilsem de nedense hep onu dinliyordum.. O en çok dinlediğimdi sesi en fazla çıkandı genelde kontrol ondaydı ama o tek kişi değildi birden fazlaydılar diğer ikisinin genelde pek sesi çıkmazdı..Tabi şu yaşlı kadın bizim eve yaklaşmadığı zamanlarda içlerinden biri ondan korkuyordu hani şu gözlerinin altı mor olan özellikle..O kadın geldiğinde çığlıklar atardı onun her çığlık atışı kendimi yaralamama sebep oluyordu..Bundan hoşlanmazdım..Birde diğeri var tabi deli olan o en sessiz olanı..En çok korktuğumda o..Geceleri beni rahatsız ediyor bilirsiniz devamlı fısıldıyor özellikle birine zarar verdiysem..Bunu bana devamlı hatırlatıyor bunu yapmak zorunda mı? Ve aynalar onlardan da nefret ediyorum elimde olsa hepsini kırardım..Aynalara bakınca kendimi göremiyorum o üçünü görüyorum..Beni bir adama götürdüler..Hep dinlediğim ona deli doktoru diyor hani şu gözlüklü olanlardan..Ondan hoşlanmadım daha doğrusu bence iyi biri ama o hep dinlediğim ondan hoşlanmamamı söylüyor..Her neyse benim durumuma kişilik bölünmesi diyor..Ben ne olduğunu anlamıyorum anlamakta istemiyorum..Normalim ben sonuçta..Herkes gibiyim..Hep dinlediğim bazı arkadaşlarım var hepsi bu..Arkadaşlarımdan bazen nefret ediyorum bazen onları seviyorum..Kızdıkları zaman onlardan korkuyorum özellikle sessiz olan canımı çok yakıyor daha geçen gün elime çivi sapladı..Canım acıdı aslında ama belli etmedim hep dinlediğim der ki canın yansa bile belli etme..Hep ayna karşısında gülerim nedenini bilmiyorum..Ben güldükçe mor gözlü somurtur..Bağırmaya başlamasından hoşlanmıyorum yine başladı sanırım çünkü kafamın içinde inleyip duruyor çığlıkları..Korkuyorum sanırım..Bir an gözlerimi açıyorum boş bir odadayım karanlık..Korkuyorum..Karanlıktan hoşlanmıyorum hoşlanmadığımı biliyorlar..Hep dinlediğim bağırıyor neredesin sen? Diye..Sahi neredeyim ben..Kurtuldum mu?Belki onlardan kurtulmuşumdur..İkinci kez bağırdığında emin oluyorum beni göremediğinden köşeme saklanıyorum..Yerler kan içinde..Ellerimde garip bir biçimde kızıla boyanmış..Ağzıma götürüyorum ellerimi tadıyorum..İlk başta yakıyor ama daha sonra lezzetli geliyor komik değil mi? Ben kötü birimiyim..Öyle miyim? Sevgilim sana diyorum..Aa sahi doğru ya benim bir sevgilim yok..Yani vardı..Artık yok..Deli olduğumu düşünüyor ben deli değilim ki..Neden beni deli doktoruna götürüyorlar karar verdim bir daha gitmeyeceğim..Neredesin sen? Yine kafamın içinde sesler duyuyorum hangisiydi bu? Aa doru ya hani şu hep dinlediğim..kötü olan..Burada değilim demek istiyorum..Ancak sonra iyi bir fikir olmadığını düşünerek vazgeçiyorum..Kan bu kan mı? Dikkatim dağılıyor tekrar kırmızı sıvıya yöneliyorum..Yoksa vişne suyu mu? Ben kimdim? Kafam karışıyor..Kırmızı sıvı bir bedenden çıkıyor belki bir oyuncak veya maket veya…Neden bahsediyordum ben?Kafam karıştı yine..Bedene dokunmaya çalışıyorum..Ancak git gide kayıyor benden..Mekan gene değişiyor Aynanın karşısındayım bu sefer..İçerisi karanlık…Korkuyorum..Korkuyorum sevgilim..Yine sana zarar vermekten korkuyorum..Yere düştüğümü hissediyorum canım acıyor..Aptal diyor hep dinlediğim ve bir kahkaha atıyor..Ben neyim? İnsan mı? Hayvan mı? Eğer ben insansam onlar kim gözlerimi odada etrafımda yürüyen o üç kişiye çeviriyorum..Bana bakıyorlar sırıtıyor biri..Sessiz olansa sadece kafa sallıyor..Neden öldürdün beni? Diye soruyor bana ardından..Bilmiyorum öldürdüm mü?Belki de öldürmem gerekiyordu..Buna kişilik bölünmesi diyorlar..Yerde yatıyorum soğuk zeminde huzurluyum..Gözlerimi kaldırıyorum..Gözlerinin altı mor olan ağzını açıyor bağırmaya başlıyor yine..Bağırması beni delirtecek köşeye kaçıyor ellerimle kulaklarımı tıkıyorum..Korkuyorum diyor korkuyorum..Lütfen gelme üstüme gelme bizim evimize..Ağzımdan bu kelimelerin çıktığını fark ediyorum..Biranda mekan değişiyor sıcak bir bahar güneşi bizim evimizdeyim sevgilim..Oturuyorum kırmızı koltukta..Gene ses çıkarıyor ikiz kardeşim susmak bilmez bilirsin tanırsın onu..Seninle konuşmaya çalışıyorum ama sesim boğuk çıkıyor..Nerelerdeydin diyorum..Öldüm diyorsun sende bana onun gibi elinle salonun ortasında yatan ikizimi gösteriyorsun..Ona yaklaşıyorum ve yanına diz çöküyorum kırmızı lekeler oluşmuş halıda ölmedi ki o diyorum sadece uyuyor tembellik ediyor yine..Seviyorum ben seni..Gitme bir daha..Lanet olası gene bağırmaya başlıyor mekan değişiyor..Bağırma artık diyorum ona kadın gitti..Bak diyorum açıyorum dolabı içeride kan içinde yatan kadını gösteriyorum..Öldürdüm görüyor musun?Artık gelemez evimize..Ne olur bağırma artık..Merdivenlerden git gide uzaklaşıyorum yine gözlerimi açıyorum sırtımda bir acı mekan kararıyor..Buna kişilik bölünmesi diyorlar..Sizlere veda etmek ne acı..


RP Out
Ben yaklaşık 4 aydır rp yapmıyorum..Kafayı kırmış karakterlere karşı sempatim var bunu öylesine yazdım..Twilightla ilgisi yok..Sorun olmaz sanırım.. Ve ufak bir not konuşmaları tırnak içine almamamın sebebi kişinin dışarıya yönelik değilde kendi içinde konuşması..