Sheila L. Jefferson
Mesaj Sayısı : 1
| Konu: Sheila L. Jefferson Perş. Şub. 26, 2009 11:08 pm | |
| Vampir için Karakter Kartı
Adı: Sheila Lauren Soyadı: Jefferson Yaşı: 18 İstediği klan (ayrıntlı bilgiler yukarıda): Toreador Meslek (öğrenci/doktor..): Öğrenci
Nelere Karşı Zayıftır *Keman çalmak *Sevdiği kişilere
Sevdikleri *Keman *Güzel yazılmış şiirler *Eski tablo koleksiyonu
Sevmedikleri *Katliam *Gürültü *Kirlilik
Fiziksel Görünüş *Kızıl kahve, dalgalı saçları vardır. *Aslında yeşildi ama vampir olunca koyu sarı oldu. *Uzun boyludur. (175 cm) *Normal kilolardadır. (58 kg)
Kişiliği *Nazik ve anlayışlı biridir. Uyumludur ve bağlı olduğu kişilere sadıktır. Sakin yaratılışlıdır. Kolaylıkla sinirlenmez. Yalan söylemekten nefret eder, çok becerdiği de söylenemez.
RP: Rp'niz herhangi bir konuda olabilir ama vampirlere katılabilmek için güzel bir Rp yapmanız şart(: Sheila uzun bir aradan sonra ilk kez Cleveland, Ohio’ya tekrar geliyordu. Saatler süren yolculuktan sonra havaalanında onu bekleyen Lynn’i görmek ona iyi gelmişti. Küçüklükleri beraber geçen Lynn, Quan ve Sheila sonunda birlikteydiler; ama ne Quan ne de de Lynn başlarına gelebileceklerden habersizlerdi. Daha yeni vampir olmuş olan Sheila kendine hakim olmakta güçlük çekiyordu. Bu vejetaryanlık ona her ne kadar mantıklı göründüyse de acı veriyordu. Her insan içine çıktığında bir vampir gibi görünmekten değil de kendini kaybetmekten korkuyordu. Zaten nazik yapılı bir insan olduğundan bir insan gibi davranmak ona zor gelmiyordu. Tam tersine vampirliğin verdiği kıvraklık ve çekicilikle daha da zarif olmuştu. O gün yine tüm genzi insan kokusuyla yanmaktaydı. Ağzına dolan zehri yuttu ve arkadaşlarına sarıldı. Onları ne kadar da özlemişti. Bir daha göremezdi onları. Ne onları ne de bir başka tanıdığını. O artık bir vampirdi ve bu gerçekle yüzleşmeliydi. Evet belki gerçekleri unutmamalıydı, ama içindeki ısırma arzusunu bastıramıyordu. Ne yapıp edip içecek bir şeyler bulmalıydı. Doğası onu karşısındakilere itiyordu, ama o karşı geliyordu. Bunu neden yapıyordu? Diğer yandan da onları ısırmak hiç hoş bir davranış olmazdı. Hem etraftakiler için hem de kendisi için. Arkadaşlarını yemek, ne kadar da aciz geliyor değil mi? Neyse, Sheila her şeyi bir kenara itip susuzluğunu control etmeye odaklandı. Eve giden yolda sürekli ne yapabileceğini, bu işten nasıl sıyrılabileceğini düşündü. Sonunda eve vardıklarında arabadan zarifçe indi. Her zaman zaafının olduğu Quan’ın da bakışlarının üstünde olduğunun farkındaydı. Arkasından kapıyı kapayan Quan’a teşekkür etti ve eve doğru yürümeye başladı. Lynn ona gece kalacağı odayı gösterdi. Sheila odaya girip cidden de o gece orada uyuyacakmış gibi bavulunu açmaya başladı. Lynn odayı terk eder etmez odayı hızlıca bir turladı. Şu insanlar ne kadar da aciz yaratıklardı. Onlara gece uyurken saldırmak, sessiz ve nazik hareketlerle yanlarına sokulmak, ne kadar da kolaydı onun için. O gece hava karardığında Sheila sessizce odadan çıktı. Kokusunu takip ederek Quan’ın odasına daldı. Kapısı açılan Quan Sheila’yı görür görmez yerinden doğruldu.
"Sheila ne oldu? Bir problem mi var?"
Sheila ona sessiz olmasını işaret etti ve yanına gidip yatağa oturdu. Bir sure öyle oturdular. Quan tam da ona "Evet?" diyordu ki Sheila kulağına "Sus!" diya fısıldayarak onu tam dudaklarından öptü ve yatağa doğru itti. Sonunda çocukluğundan beri istediği şey oluyordu. Quan bu akşam bütünüyle onundu. O akşam Sheila onunla bir vücut oldu ancak tam ayrılacakken kendine daha fazla hakim olamayıp Quan’ı tam boynundan ısırdı. Zavallı daha ne olduğunu anlayamadan Sheila onu öldürmüştü. Artık kendini kaybetmiş olan Sheila Lynn’in odasına doğru hızlı adımlarla ilerlemeye başlamıştı. Lynn’in de işini bitirdikten sonra en iyi arkadaşının başında yaptığının farkına vardı. Son bir dakika içinde hem en sevdiği arkadaşını hem de sevdiği erkeği sırf kendi zayıflığı yüzünden öldürmüştü. Sheila o gün aynanın karşısına geçip kırmızı olmuş gözlerine bakarak kendine bir söz verdi, bir daha asla insan öldürmeyecek ve insan ya da vampir herkese karşı iyi davranarak Lynn ve Quan’a karşı yaptıklarını telafi edecekti. En azından daha fazla acıya sebep olmamak için bunu yapabilirdi… | |
|
Miranda L. Ramora Admin
Lakap : lyydia* Mesaj Sayısı : 125
| Konu: Geri: Sheila L. Jefferson Paz Mart 01, 2009 11:51 pm | |
| Ay yazıkk sonu kötü bitti =( neyse xD Artık bir Toreador'lusun. ^^ | |
|