Özel Yetenek

Yeteneğimi değiştirebilir miyim?Alec'in ki gibi Odaklandığında ortamda ki herkesin bütün duyularını kesebiliyor. Bunu istiyorum mümkünse (:

Sadece madenleri kontrol etmeyi veriyorum.

Üzgünüm Rachel değiştiremiyoruz. (:

İstediğim Yetenek: Fiziksel Savunma [Bella'nın ki gibi ancak "fiziksel"]

RP:

“Chuch! Sen karşıya geçmelisin. Roe da sana yardım edecek.” diye bağırdı yeteneğini geliştirmek için her ne yapıyorsa işe yaramıyordu. Ama duygularıyla oynanmamıştı. Şimdi annesini korumasını için onu kışkırtacaklardı.

“Tatlım, konsantre ol!” diye mırıldandı annesi. Nasıl olurdu da hemen onu korumaya başlayabilirdi ki. Bu savunma onu kapsıyordu. İki haftalık bir vampir olarak nasıl bu kalkanı büyültebilirdi? Nasıl annesinin Chuck ve babası Roe’un saldırılarından koruyabilirdi. Karşısında babası ve en yakın dostu vardı. Onu sinirlendireceklerdi, bu çok kolay olurdu. Bir yenidoğan için yeterince kolay… Ama zaten o insanken de kolay sinirlenirdi. Belki de inatçılığı yüzünden yapamıyordu.

Betty kendine doğru gelen Chuck’tan korumak için annesini arkasına aldı. Odaklandı ve kalkanını bir karış genişletebildi. Bu çok rahatsızlık vericiydi. Karşısından ona yağdırılan sövgüler ve bu baskı onun daha da sinirlenmesine neden olmuştu. Birkaç saniye içinde kalkanı bir metreyi aşmıştı. Annesini de kapsıyordu. Chuck yavaşça geldi ve ona doğru bir yumruk salladı. Ama sadece 5 - 6 metre ileri savrulmuştu. Hemen toparlanıp geri geldi ve Berly’ye doğru bir yumruk salladı. Gene aynı şey olmuştu. Ayağa kalkıp geri geldi ve tekrar tekrar denedi. Betty artık kalkanını genişletebilmiş ve annesini içeri alabilmişti. Kendini geliştirmek için çalışmalıydı. Onu kışkırtacak birkaç kişi daha bulmalıydı.

Tamamdır.

benim istediğim yetenek: başkalarının kılığına girmek ve o kişinin tüm hislerini öğrenmek

Bu sabah ondan öcünü almaya karar veren Christina Dowln'nun yerine geçip hayatıyla ilgili bilgler alıp alehine kullanmak üzere 24 saatlik süreyle kısıtlı olan başkalarının kışlığına girip onun hislerini öğrenmeye çalışacaktı.Böylece Kayla'yla ilgli tüm hislerine bilip ona göre adım atıcaktı. Tek problem onu nasıl etkisiz hale getirebileceğiydi...Onu çok güzel bir kız kılığına bürünüp etkileyip bir yere kilitleyecekti...
Evet öle yapacaktı...bunu yaptı...Ama bir sorun vardı bunu yaparken kendi kendini yapmamaya zorlamaya başladı....bu neden böyle idi?Olamazdı bu imkansızdı... Nefret ettiği adamdan öç alacağına ondan hoşlanmaya başlamıştı bile... Engelleyemezdi kendini çünkü ilk defa böle şeyler hissediyordu...Aniden kendi haline döndü ve Dowln tam onu öpecekken dona kaldı...Christina kendini yere atıp dona kaldı... İkiside ölece dururken oda ne?bir vampir alayabilir miydi ama o.... Dowln aniden gözlerini ona dikti ve yerinden fırladı.Christina da hemen kalktı ve"Bak ben senden nef...."Dowln onu aniden öptü ve "ben ne oldun bilmiyorum ama seni..... bak bilmiyorum ama senden hoşlandığımı fark ettim o kız sadece...."Christina "Sus bende senden"dedi.Ve tam sarılırken Kayla içeri girdi ve Dowln'a sarılıp onu itti.

SoN :D:D sonu hiç hoşuma gitmedi ama bilerek öle bitirdim...... :D:D:D DxDxDxDxDxD

Isabella buraya o yeteneği kullandığına dair Rp yapmalısın, kendi seçim başlığındaki Rp'yi kopyalamanla o yeteneği sana vermeyiz. Ayrıca sadece bir yetenek veriliyor ve tüm hisleri öğrenmek başka bir üyemizin yeteneğinin neredeyse aynısı.

Clara; Elektrik Şoku Verebilmek senindir.

Alıntı :

Clara; Elektrik Şoku Verebilmek senindir.

Çok Teşekkürler x)

Herkes'ın nerde olduğunu bilmek..
yeteneğini istiyorum

Rica ederim Clara x)

İlk önce bir klana seçilmelisin ve başvuru yaparken Rp yazmalısın Legolas.

Özel Yetenek : Kılık Değiştirmek

''Mmm....''

Daha henüz avlanmıştım. Biraz oynadıktan sonra mideye indirdiğim geyik dudaklarımda enfes bir tat bırakmıştı. Kendime engel olamıyor sürekli dudaklarımda kalan kanı yalıyordum. Gerçekten enfesti...
Bir kayaya oturmuş gözüme birkaç tane daha geyik kestirmiştim. Susuzluğum geçmişti geçmesine ama gözüm doymamıştı anlaşılan...
O sırada ayak seslerini duydum.
Hemen sonra da kokuları geldi burnuma. Daha ilk koklayışımda gelenlerin yabancı olduğunu anlamıştım. İnsandılar... Zaten buralarda olmam yasaktı, beni biri görürse hiç iyi olmazdı.
Hemen konsantre oldum ve o an basit bir insana dönüştüm. İlk önce kime dönüşeceğime karar verememiştim ama aynı gün öğle vaktinde bana çarpan delikanlıya dönüşmeye karar verdim.
Görüş alanlarına girdiğimde biraz duraksadılar. Sonra el sallayarak yanıma geldiler. Onlar beni kılığına girdiğim genç olarak görüyorlardı, çünkü ben onların öyle görmesini istiyordum ama aslında görüntü olarak hala bendim. Bu bana oldum olası komik gelmiştir.
İlk önce panikledim.
''Lanet olsun...!!'' kılığına girdiğim çocuğu tanıyorlardı, ne büyük şanstı ama!
Hala aramızda 200 metre vardı. Belki biraz daha az...
Umarım anlamazlar diyerek hemen kafamı başka tarafa çevirdim ve yüz hatlarımı değiştirdim.
Kızlar yanıma yaklaştıkların ''Pardon sizi biriyle karıştırdık'' diyerek özür dilediler. Bende rahatlayarak ordan uzaklaştım. Artık daha dikkatli olmalıydım....

Rp 1. ağızdan yazılmaz. Düzeltmelisin, Rp sınıfımıza uğrayabilirsin. (:

Yetenek sneindir.

Nátulcien Luna Vardamir demiş ki:

Sadece madenleri kontrol etmeyi veriyorum.

Üzgünüm Rachel değiştiremiyoruz. (:

o zaman o yetenegi ben alym sorun olur mu (:

Odaklandığında ortamda ki herkesin bütün duyularını kesebilmek.

RP: Lyn İtalya'da bir vampir kentinde yaşıyordu. Liseye gitmek için sabırsızlanıyordu. Lise 1. sınıfın ilk günüydü. Acaba sınıfı nasıl olacaktı? Nasıl insanlarla -ahh ne insanı! vampir..! -karşılaşacaktı? Kesinlikle hepsi vampir olacaktı çünkü burası bir vampir şehriydi. Sokaklar kanlarla doluydu. İnsan olmadığı için buradaki herkes hayvanlarla besleniyordu yani "vejetaryan" dı. Formasını giydi ve okuldan içeri girdi. İnsanlara -ah pardon vampirlere- rezil olmaktan çok korkuyordu. Tam bir şey yapmayayım derken yerdeki bir boz ayı yününe takıldı ve düştü. Ortamdaki herkes ona gülüyordu ve dalga geçiyorlardı. Lyn neresi olduğunu bilmediği -bilsede önemli olmadığı- bir yere odaklandı ve onunla dalga geçen insanları beyninde resimleştirdi. Küçük bir hareketle onların bütün duyularını kesti... Hepsi ona yalvarıyordu "Özür dileriz, lütfen bizi affet ! Düzelt bizi..." .. Tanrım! Vampirlerin bu iki yüzlülüğüyle ne yapacaktı? Onlara dayanamayıp düzeltti ve bir daha onunla dalga geçemediler.

Senindir. (:

Beyaz odadaki gürültülerin içinde Mary'nin altın çanı gibi çıkan ince sesini duyabiliyordu. Ellerini birbirine kenetleyip sinirle tısladı. Gürültü hiç bir zaman onu eğlendirmezdi. Ve bu fazla hassas kulaklar yüzünden her bir sesin duyulması pekte hoş değildi. Üzerine giyindiği mavi saten elbise oldukça rahatsızdı. Ama o Stef'i üzmemek için rahat olduğunu sanmalarını sağlıyordu. Hızlı adımlarla pencereye doğru ilerledi. Arkasından gelenin kim olduğunu bilmiyordu. Pencereden atlayıp ormana doğru ilerlerken arkasındaki kişiye bakmak için arkasını döndü. Ah tabii ki de arkasında ki Paul'idi.

"Ah hadi ama Paul! Kendimi öldürmek gibi bir niyetim yok... Sadece fazla sıkıcı bir ortam ve avlanmaya ihtiyacım var. "
"Tamam ben de seninle gelirim kardeşim."

Hırlamasını zor tutarak, kardeşinini sıcak elini tutarak koşmaya başladı. Sonsuz bir hayata sahiptiler. Koşmalarına gerek yoktu, gelcek için kaygılanmaya... Ağacın arkasında ki 2 geyiği avladıktan sonra, altın sarısı rengine dönmüş gözlerini, az önce bir ceylan avlamış Paul'den kaçırarak, geyiğin ölüsünü tekmeledi. Hayatının monotonluğundan bıkmıştı. Gittiği lisede herkesin gözlerini faltaşı gibi açıp yüzüne bakmasından, erkeklerin saçmalıklarından... Ve en önemlisi canavar olmaktan. O ve ailesi sadece hayvan kanı içiyorlardı. Bir bakıma vejeteryan vampirlerdi. Ama hayvanlarında bir canlı olduklarını unutmak zordu. Eve doğru ilerlerken cama yansımış yüzüne baktı. Açık renk baskın saçları karamel rengindeydi. Porselen tenindeki kusursuzluk mankenleri bile kıskandıracak düzeydeydi. Uzun boyluydu. Saçları beline kadar geliyordu ve dalgalıydı. Herkesin taptığı bu yüzün canavar bir kişiye ait olduğu gerçekten iğrençti. Bu sefer daha hızlı bir şekilde eve doğru ilerledi. Bu ev kesinlikle müthişti. Yani bir insan için.. Ve içindekiler, insanlar için bu aile kusursuzluk ve sadecer- ressamların resimlerinde ki olağanüstü meleklerdi. Melek bir vampir çok ironikti. Yüzüne yerleşen sahte tebessüm Paul'ü tatmin etmiş gibiydi. İçeriye girdiğinde yarı gerçek yarı sahte tebessümler ahvada uçuşuyordu. Yavaş adımlarla mutfağa doğru ilerledi.

Güç: Düşüncelerinde sana inanılmaz acılar çektirebiliyor. Yandığını hissediyorsun. Gücünü ortamdaki herkes için ya da istediği kişi için kullanabilir. [Jane'in gücü gibi.

Yetenek:Zamanda ve anılarda yolculuk yapabilme eğer bunu vermesseniz insanları ve diğer varlıkları iyileştirmek artık hangisini uygun görürseniz =)

RP:

Yavaş yavaş gün ağarıyordu.Mevsimin ilkbahar olmasına rağmen ormanda hava çok soğuktu.Bu soğukluk insanın içine işliyordu adeta.Çınar ağacının yüksek bir dalında 2 vampir yatıyordu.Birbirlerine sarılmış,hatta adeta kenetlenmişlerdi.Vampirlerden birisi uzun siyah saçlara ve beyaz tene sahipti.Gözleri sürekli renk değiştiriyordu ama o her zaman vampir olmadan önceki mavi gözlerini seviyordu.Diğer vampir ise sarışındı.Sarı kısa saçlara sahipti.Gözleri kehribar rengiydi ama sürekli değişiyordu.
’Ya sen o değilsen?’’
‘’kimi kastettiğini anlayamadım?’’
‘’Ah n’olur yapma! Sen benden daha iyi biliyorsun.’’
‘’Bana hala güvenmiyorsun değil mi? Sana daha ne kadar kanıtlamam gerekiyor,seni çok seviyorum.’’
‘’Hayır bu güven meselesinden çok farklı birşey.Ben sana güveniyorum ama…
Sözünü bitirmeden ani bir hareketle diğer vampirin kollarından kurtuldu ve hızlıca koşarak ormandan kaçtı.Artık sarışın vampir yalnızdı.Gün ise çoktan ağarmış hatta yavaş yavaş yağmur taneleri düşmeye başlamıştı.
‘’Anlamıyorum bana neden güvenmediğini.Oysa ben onu çok seviyorum.Diğer saçma sapan düşüncelerin olasılığı bile beni korkuturken nasıl böyle düşünebilir.’’
Kehribar rengi gözlerinden bir damla yaş aktı ve yağmurla birlikte toprağa karıştı…

Yetenek:Metal ve cama hükmetme ve istediği şekle sokma.
Oliver San Marco kulesi'nin tepesinde oturup Venediği seyretmektedir ve kendi kendine mırıldanır: -Hıhh bundan 1000 yıl önce daha popülerdin Venedik en azından İnsanlar için.deyip ufak bir kahkaha attı.Ardından arkasından bir çatırdı geldi arkasına dönmeden devam etti: -Bir vampiri öldürmek için o kadarda becerikli değilsin Paul birde vampir olacaksın.
-Becerim ne olursa olsun seni öldüreceğim Oliver.
-Yaaa benim gibi koca bir tarihi yeniyetme bir vampirmiöldürecek güldürme beni.
-Ama o tarih benim kardeşi öldürdü.
-Onun ölmesi gerekiyordu nerdeyse bütün Venediğe sırrını açıklayacaktı.Bilirsin pek yönetici olmak istemem ama arada sıra müdahale etmek zorundayım.
-Bende sana müdahale edeceğim.Dedi ve Paul Olivere saldırdı.Oliver ustaca sıyrıldı ve hafifce hırladı.Sonra saldıraya geçti pek uzun sürmemişti kavga Oliver Paulun Boğazından tutmuş yukarı kaldırmıştı sonra ileriye fırlattı meydandaki bir duvara gedik açmıştı.Oliver Paula şöyle dedi:[i]-Ağzımı senin lanetli tadınla bozmayacağım Paul bu biraz ortalığa zarar verecek ama olsun.[/i]dedikten sonra kollarını iki yana kaldırıp avuçlarını açtı o anda mevdandaki bütün camlar ve demirler harket edip büyük bir bıçak haline geldiler sonra yerde yatan Paulu parçalmaya başladılar ve nihayetinde meydanı mor bir duman cam ve metal parçalı kaplamıştı.

Kristin Valeria Long ~ Gücün benzeri bir başkasına ait. Veremiyorum.

Maximilyan J.Teodrakis ~ Gücü kullandığın ana dair bir Rp yapmalısın ve zamanda yolculuk bir başkasının.

Oliver L. Tyrus ~ Senindir.

Saat 21:10 civarıydı.Maxi akşam yemeği olan iki bardak kanını içmiş ve dinlenmek için televizyonun karşısına geçmişti.Televizyondan sıkıldı ve mp3’nden müzik dinlemeye başladı.Müziğin ritmine kapılmış kendi kendine şarkı söylemeye başlamıştı.Biraz sonra kapı çaldı ama Maxi müzik dinlediği için kapıyı duymadı.Maxi bir koku alıyordu.Etrafta kendinden başka bir vampir vardı çünkü kan değil çürüme kokusu alıyordu.Kulaklığı çıkardı ve kapıya koştu.Kapıyı açtığında karşısında dostu Vlademir’i gördü.
‘’Ahh Vlad…Dur neden geldiğini tahmin edeyim.Kesin yine bana bir işin düştü.’’
’Niye öyle diyorsunki…Ben senin en yakın dostunum ve dostlar birbirlerini sık sık ziyaret eder bunu unutma…’’
‘’Tamam tamam içeri girsene.’’
Vlad ve Maxi içeri girdi.Vlad koltuğa oturur oturmaz konuşmaya başladı.
’Hadi biraz dışarı çıkalım.Beraber gezmeyeli çok oldu.Seninle sokakta dolaşmayı özledim valla.Buldun tabi birilerini unuttun beni yine.’’
’Çıkarım ama tek bir şartla saçma sapan konuşmak yok.Ayrıca seni unutmadım.’’
Maxi hazırlanmaya başladı.O sırada Vlad televizyondaki kanallar arasında zap yapıyordu.
‘’Bu filmi hatırlıyorum.1952’de çekilmişti.Ahh tarih tekerrürden ibaret derlerdide inanmazdım.’’
Vlad kendi kendine söylenirken Maxi hazırlanmıştı.
‘’İstersen dışarı çıkmadan önce birşeyler içelim.İnsanların kokusundan acıkmak istemeyiz dimi.’’
Dolabın arkasından bir şişe ve iki bardak çıkardı.Vlad bir yudum aldı.
‘’Hımm.A RH (-).İşini biliyorsun bebeğim.Her zamanki gibisin.’’
‘’Biliyorum tabi canım.’’
Beslendikten sonra dışarı çıktılar.Yolda dolaşırken Maxi’nin bir bar dikkatini çekti.
‘’Vlad bak barın adına ‘’Kan banyosu’’
’‘’Vaoov birileri bizi düşünmeye başladı galiba.Ah ah eskiden yakmak için can atarlardı.Şimdi bize yaranmaya çalışıyorlar.’’
‘’Geçmişi unut artık Vlad.Hadi gel içeri girelim.’’
Maxi ve Vlad içeri girdiler.Müzik son ses çalıyordu.Herkes pistte dans ediyordu ve etraf karanlıktı.Sadece dans ışıkları vardı.
‘’Ben 256 yaşındayım.Bunlar bana biraz fazla genç sanki.’’
‘’Saçmalamayı kes Vlad gel oturalım.’’
Dans eden insanların arasından zorlukla geçerek bara oturdular.Barmenden 2 kadeh kırmızı şarap istediler.Sakince içkilerini yudumlarken karanlıktan bir gürültü koptu.Maxi ve Vlad çok yoğun kan kokusu alıyorlardı.Kesin bir kaza olmuştu.İnsanlar çığlık atıyor ve karanlıkta yönlerini bulmaya çalışıyorlardı.Işıklar açıldı.Yerde kanlar içinde bir kadın yatıyordu.Maxi ve Vlad koşarak sahneye gittiler.Kadının karnına büyük bir cam parçası saplanmıştı.
‘’Açılın ben tıp öğrencisiyim.’’
Maxi kalabalığı yararak kadının yanına vardı.Aşırı bir şekilde kan kokusu alıyordu.Mavi olan gözleri kokudan simsiyah olmuştu.Maxi kendine geldi.Kadını iyileştirmek zorundaydı.Ama özel gücünü kullanmamalıydı.Yoksa insanlar Maxi’nin vampir olduğunu anlayabilirlerdi.Buda Maxi’nin sonu olurdu.Maxi bunları düşünürken bir adam geldi ve kalabalıktan kopup kadına sarıldı.
’Aşkım hayatım n’olur bırakma beni ben sensiz ne yaparım…’’
‘’Bayım ben tıp öğrencisiyim.Elimden geleni yapmaya çalışacağım.Bana güvenin.’’
‘’Lütfen efendim kurtarın karımı.Ben onsuz yaşayamam.Elinizden gelenin en iyisini yapın.Ne olur kurtarın onu.’’
Maxi bu sözleri düşünmüştü.Kadını gücüyle iyileştirecekti.
’Hemen burayı boşaltın.Herkes dışarı çıksın.Kadını ameliyat etmek zorundayım.’’
Vlad iki dakika içinde barı boşalttı.Barda sadece kadın ve Maxi vardı.Maxi kadının karnına saplanan cam parçasını çıkardı.Kadın ölmek üzereydi.Konsantre oldu ve bütün gücünü kadının üzerinde yoğunlaştırdı.Ellerinden beyaz ışıkları çıkıyordu ve bu beyaz ışıklar kadını iyileştiriyordu.Saniyeler sonra kadın iyileşti yarası tamamen yok olmuştu ama baygındı.Maxi’de yorgun düşmüş ve bayılmıştı.İnsanlar bara girdiğinde bir köşede baygın kadını ve başka bir köşede baygın yatan Maxi’yi gördü.

Yetenek=Varlıkları iyileştirmek...

İyileştirme gücü senindirr.

Yetenek: Hafıza değiştirebilme ve anılarda oynama yapabilme. (yani bi bakıma aynı şey )
RP:

Courtney aylık kredi kartı ödemesi için bankaya gitmişti. Banka kalabalıktı. Son ödeme tarihi geçmesin diye herkes toplanmıştı. Courtney'in acelesi yoktu. Kuyruğun sonuna geçti ve mp3'ünü çalıştırdı.
Daha 3'üncü şarkıya gelmeden kar maskeli adamlar içeri daldılar. Banka görevlilerine silah doğrultup
"Neyiniz varsa doldurun şu çantalara!"
dediler. Ne yapıyorlar burada bunlar dedi içinden bankada çok yoğun vampir kokuları vardı. Burası neredeyse ağzına kadar vampir kaynıyor diye düşünürken biri öne çıktı ve "Ben polisi aradım!" dedi yılışık bir gülümsemeyle. Kar maskeliler paniğe kapıldılar. Courtney Şunlarla eğlenelim biraz dedi ve öne çıktı
" Baksanıza derdiniz ne sizin burada ne kadar çok insan var. hepsi sizi gördüler yaptığınız çok saçma bari biraz tenhalaşınca yapsaydınız!"
dedi adamlara kendini tutamadan hırladı. sinirlenmişti çünkü adamlar kendisine gülüyordu.
"Senin gibi bir veletten mi öğreneceğiz işimizi çabuk yerine dön!"
Courtney adamlardan büyük olduğunu söylemek istedi ancak içinden bir ses söyleme dedi. onun yerine Courtney adamlara daha da yaklaşarak
"Hayır, dönmüyorum!"
dedi ve olduğu yerde kaldı. Adamlar da sinirleniyordu. Silahı kıza doğrulttular ve bir el ateş ettiler. Hepsi Courtney'in mermerden sert vücuduna çarpıp sekti. Adamlar adamakıllı korkmuştu. Courtney " ee bu kadar mı?" dedi. Adamlar kafalarını kaşırken hızla arkalarına geçti ve onları uzun bir iple bağladı. Polisi aradığını söyleyen vampir de adamları bağlamaya yardım etti. Adamlar ne olduğunu anlayana kadar çoktan bağlanmış oturuyorlardı.

Courtney orada bulunan insanların hafızasını değiştirdi. Hepsi o gün bankaya geldiklerinde orada polislerin olduğunu ve hemen soyguncuları yakaladıklarını hatırlıyorlardı ve sonra herkes kredi kartı ödemelerini yapıp gittiler. Vampirler dışında hiç kimse bu olayı bilmedi...